ارتباط بین ضخامت کم بخش قشری استخوان و مقاومت به انسولین در افراد مبتلا به پیش دیابت
6 ژانویه 2017- تحقیقات جدید نشان میدهد مقاومت به انسولین با کوچک بودن ضخامت بخش قشری استخوانها در مردان جوانی که به دیابت مبتلا نیستند، ارتباط دارد.
محققان بلژیکی بر این باورند که مقاومت به انسولین که میتواند موجب ابتلا فرد به دیابت نوع 2 شود، میتواند بر اندازهی ضخامت قشر استخوان تأثیر گذارد، این موضوع تا حدی دلیل خطر زیاد شکستگی استخوان در افراد مبتلا به دیابت را توضیح میدهد. Cortical boneیا استخوان قشری به قسمت سخت بیرونی استخوان گفته میشود.
این مطالعهی جدید که در بیمارستان دانشگاه گنت انجام گردید، نشان میدهد که مقاومت به انسولین دارای ارتباط معکوس و مستقل با اندازهی استخوان است: هر چه مقاومت به انسولین افزایش می یابد ضخامت پوشش قشری استخوان کاهش می یابد.
اندازهی استخوان در افراد مقاوم به انسولین کاهش مییابد. حتی پس از در نظر گرفتن ترکیب بدنی و اندازهی ماهیچه ها، بنظر میرسد شکنندگی استخوانها شاخص اولیه ای از فیزیولوژیکی دیابت نوع 2 می باشد.
نویسندهی ارشد این مطالعه دکتر Verroken میگوید: ارتباط بین مقاومت به انسولین و ژئومتری (هندسه) استخوان به احتمال زیاد حاصل ترکیبی از عوامل از جمله تأثیرات مستقیم مقاومت به انسولین بر استخوانها وعوامل غیرمستقیمی مانند میزان تودهی چربی و فعالیت فیزیکی است.
در این آنالیز، تیم دکتر Verroken به بررسی 996 مرد 25 تا 45 ساله پرداختند، همهی این افراد پرسشنامههایی در مورد شیوهی زندگی و سابقهی پزشکی را تکمیل کردند. هیچیک از این افراد در شروع آنالیز به دیابت مبتلا نبودند.
بررسیهای انجام شده نشان داد شرکت کنندگانی که به انسولین مقاوم بودند، نسبت به افرادیکه بدن آنها به انسولین مقاوم نبود دارای ضخامت استخوانی بسیار کمتری بودند. تیم دکتر Verroken چند توضیح احتمالی برای این ارتباط را ارائه دادند که بر این اساس شناسایی و نظارت زود هنگام بر مقاومت افراد به انسولین بسیار اهمیت می یابد.
دکتر Verroken میگوید: یافتن این ارتباط در افراد جوان سالم که از بیماریهای مزمن رنج نمی بردند، یکی دیگر از مزایای این تحقیق بود، زیرا اگر این رابطه را در جمعیت دیابتی بررسی میکردیم تعیین اینکه اثرات مقاومت به انسولین و یا عوارض بیماری دیابت موجب کوچک شدن اندازهی قشر استخوان شده است، مشکل بود. علاوه بر این کشف این ارتباط، تاییدی بر این فرضیه است که شکنندگی استخوان در افراد دیابتی ممکن است نتیجهی مقاومت به انسولین در مراحل ابتدایی بیماری باشد نه یک عارضهی دیر هنگام که ناشی از ابتلا به دیابت است.
نتایج این تحقیق در مجله Clinical Endocrinology and Metabolism منتشر شد.
منبع:
www.diabetes.co.uk/news/2017/jan/association-made-between-small-cortical-bone-size-and-insulin-resistance-in-prediabetes-99161304.html